Dürüst olalım okuduğumuz her kitabı tam olarak hatırlamıyoruz. Karakterleri, hatta hikayenin gidişatını etkileyen başlıca olayları bile unutabiliyoruz. Ama bazen de önemsiz detayları öyle iyi hatırlıyoruz ki! Bazen de aklımızda bizi etkileyen bir söz ve birkaç karakter kalıyor.
Sheila Callaghan’ın yazdığı oyun Crumble (Lay Me Down, Justin Timberlake) bana tatlı bir cümle bıraktı:
“Hata yok. Anın kendi hayatı var.”
Ne güzel bir cümle…
Oyunun geri kalanını pek hatırlamıyorum, okuyalı seneler oldu, ama bu cümleyi ve cümlenin oyundaki anlamını unutmadım. Pişmanlık aslında gereksizdir, çünkü an bir yaşamdır ve o anda yapılan o yaşamın doğrusudur.
Bu cümlede zamanın çok boyutluluğu saklı.
Sizin de kitaplardan aklınızda kalan o tek cümlelerden varsa, yorumlara yazın!
Sevgiler,
Övgü
